Zaufanie? Wiara? A co to w ogóle jest?

Zaufanie? Wiara? A co to w ogóle jest?

1.     Każdy z nas chce mieć przyjaciela, koleżankę, kogoś z kim będzie mógł porozmawiać, spędzać czas śmiejąc się, czy płacząc. Szukamy osoby, której będziemy mogli powierzyć nasze tajemnice, osoby, która w trudnej chwili nam pomoże, powie dobre słowo, doda otuchy. Z chwilą, gdy oddajemy nasze myśli, pragnienia, przemyślenia, drugiej osobie, nawiązuje się między nami głęboka relacja, polegająca na wzajemnym zaufaniu, wspieraniu. Ta relacja, jeśli jest rzeczywiście szczera z obu stron, daje wielką radość. Radość z posiadania przyjaciela.  

2.     W budowaniu, a potem w istnieniu jakiejkolwiek relacji ważne jest zaufanie. Przykład rodziców Klaudii, która koniecznie chciała iść na koncert pewnej grupy punk-rockowej pokaże wagę zaufania. Zachowanie grupy, której fanką była Klaudia nie było  moralnie w porządku. Nie mieli oni pozytywnego przekazu myśli. Rodzice odradzali jej pójście na ten koncert. Bilety były stosunkowo drogie, poza tym Klaudia musiałaby ubrać się adekwatnie do tamtejszego klimatu. Około 22, dziewczyna pojechała na koncert, pełna nadziei na to, że będzie to noc niezapomniana. Niestety tak się nie stało. Niedługo po rozpoczęciu koncertu, Klaudia wróciła do domu, okradziona i niezadowolona z koncertu.

Często sami chcemy decydować o własnym życiu, co nie zawsze jest dla nas dobre. Poleganie samemu na sobie jest często zawodne. Warto zaufać komuś, kto jest starszy, mądrzejszy, bardziej doświadczony.

Przykładem zaufania jest relacja pomiędzy pacjentem i lekarzem. W czasie ciężkiej choroby, lekarz proponuje zrobienie operacji, która jest konieczna, aby pacjent przeżył. W tym wypadku należy zaufać lekarzowi, mimo że operacja może być bolesna i napawa nas lękiem.

Zaufanie …

3.     Dlaczego ufamy? W życiu każdego człowieka pojawia się moment, w którym problemy, zmartwienia, niezrozumienie zaczynają go przerastać, a ludzkie wsparcie nam nie wystarcza.. Często odczuwamy poczucie wewnętrznej pustki, to co zewnętrzne, materialne nie do końca nas zaspakaja, nie wystarcza nam. Szukamy wiec dalej… Wielu ludzi zadaje sobie pytanie, „co jest nie tak? dlaczego inni są radośni a ja żyje w ciągłej monotonii?” Niekiedy ludzie sądzą, że nie mają celu w życiu, nie potrafią otworzyć się na innych, ponieważ istnieje obawa zranienia. Zamykając się na ludzi, zamykamy się jednak na radość. Z tego punktu już niedaleko do depresji. Wiara w siebie jest często na kiepskim poziomie, ludzie nie potrafiąc siebie samych docenić, szukają spełnienia…

4.     Jak zaufać, kiedy się boimy, kiedy nie ma pewności? Tej pewności pozornie nigdy nie możemy odnaleźć, ale jeśli nie spróbujemy - nie dowiemy się czy warto zaufać. W życiu trzeba ryzykować, podejmować decyzje. Wielu ludzi zastanawia się, ile straci. Straty będą, ale może dzięki nim, zyskamy coś innego i może coś bardziej wartościowego??? Ufając, podejmujemy ryzyko, ale może się ono okazać dla nas cenną nauką na przyszłość. Jeśli zaryzykujemy i okaże się, że to była dobra decyzja- zaufaj w to, co się będzie działo. Oprócz satysfakcji, otwarcia się na innych ludzi, będziesz mógł mówić wprost, że warto się odważyć. Twoje życie zmieni się na pewno – na lepsze. Będzie to nowa przygoda, jakby nowy rozdział w Twoim życiu. Pokonanie własnych ograniczeń, lęków jest bardzo ważne, człowiek odważny szybko poszerza swoje horyzonty. Człowiek, który pokonuje samego siebie, swoje ułomności staje się silniejszy wewnętrznie i szczęśliwszy. Istotną rzeczą jest zignorowanie opinii ludzi, aby oni nie mieli wpływu na nasze decyzje. Ilu z nas, tyle ocen i opinii. „Jakże często obciążamy naszych bliźnich decyzjami, które tak naprawdę podejmujemy zupełnie samodzielnie!”  I tak jest, często boimy się podjąć jakiś krok, bo jest w nas lęk. A co jeśli? A co inni powiedzą? I gdy nie odważymy się, pojawiają się wyrzuty sumienia, które zrzucamy na innych. Nie zapominajmy, że to my nie zrobiliśmy tego kroku, zasłaniając się innymi. Jedno mamy życie i nie zawsze sami wiemy jak go nie zepsuć... Trzeba zaufać komuś, kto wie jak dobrze żyć...